Het moment van de zelferkenning

Momenteel loopt de tentoonstelling „Schilderijen en Jazz-foto’s van enfant-terrible Geert Verbeke — in de rookzaal van de stadsschouwburg (van 20 tot 30 januari — elke dag van 14.30 tot 19.30 u., op zaterdag en zondag eveneens van 10 tot 12 u.). Wij kenden — nou ja? — Geert Verbeke vooral vanuit poëzie en „van horen zeggen”. Wij dus, gewapend met een flinke dosis voorkennis (vooringenomenheid?) naar de vooropening. Vrijdag 20 januari — kwart over zeven.

Het gemeenteraadslid Rudy Dejaeghere — tevens persoonlijke vriend van de schilder, fotograaf, dichter leidde in. „Het grote probleem bij Geert is het begin, de bron, de motor van alles te ontdekken. De moeilijkheid was eveneens te achterhalen welk facet van zijn vele kunstuitingen domineert. Zo gaf Geert een sprookjesboek en verscheidene dichtbundels uit, stelde alleen en in groep tentoon met schilderijen en tekeningen. Ontwierp sublieme platenhoezen en boekenkaften en won tevens op internationale fotowedstrijden.

CONFRONTATIE

„Vandaag is het voor Geert een uiterst belangrijke dag. Het is een van de eerste keren dat hij in een eigen tentoonstelling de volle confrontatie aangaat met een ruim publiek. „Geert Verbeke wil uitmaken binnen welke grenzen hij de stuwende kracht van zijn inspiratie zal verwerken. Voorop staat altijd de authenticiteit van waaruit hij werkt.

„De kunstenaar niet gespaard door het harde leven, met de ervaring dat vreugde veelal voorkomt uit overwonnen verdriet, heen en weer geslingerd tussen vaak tegengestelde gevoelens, heeft zich ingespannen om de tweespalt binnen zichzelf te ervaren en te aanvaarden”.

Geert Verbeke vindt dan ook zijn inspiratie voor zijn schilderijen in de wereld van de wetenschap. Hij keert immers terug naar de cel, hij brengt ons de innerlijke kosmos, het onbekende. „Met een eigen plastische techniek en prachtige kleurengamma’s heeft hij aan zijn schilderkunst een nieuwe picturale inhoud, die spiritueel aandoet en op ons een magische aantrekkingskracht uitoefent”.

Geert Verbeke zei ons vroeger al dat hij de poëzie in de lade legt. Al zijn aandacht gaat momenteel naar de iazz-fototografie. „Gebruik makend van het aanwezige licht, zonder flash, heeft hij enkele gekende jazzmusici op de gevoelige plaat vastgelegd. In die fotografie zoekt hij „meesterschap”; het is voor hem zowel een intellectuele als een creatieve uitdaging.

„Ik meen dat we mogen besluiten, dat met hetgeen Geert ons brengt voor hem het moment van de omnivalente zelfherkenning is bereikt. Hij heeft onomkeerbaar de wissel getrokken, zijn ultieme weg afgebakend”.

Kregen we daarna een staalkaart van de Kortrijkse dichters: Alain Delmotte, Achilles M. Surinx, Joris Denoo, Frans Deschoemaeker, Christiaan Germonpré, Griet Behaeghe en Claire Buysschaert. Zij droegen één of meerdere gedichten voor.

Waarna ook één of meerdere keren op het succes van deze tentoonstelling getoost werd. Meestal binnensmonds. Want dichters denken meer dan ze zeggen. Of leg ik het accent verkeerd?

— (R.K.) Dirk Rommens, Kuurne