van Achilles, Hennion
als het woord zwijgt
en de stem verstomt
als het oog nog zien kan
in de verte
in het verleden
(in deze zwarte tijd)
als een schilder
de schaduw van de waarheid
streelt op wit doek
wees dan welkom
want hier ontmoet je
een deel van je duistere zelf
in kleur
Dirk Rommens, 1975
Vogelgezang
bij ‘t begin vandaag
Start opnieuw,
dat was hun woord,
Sta niet stil met
wat voorbij is
of wat er dan nog komt.
d’ Oorlog komt weer
keert weer en weer
De heil’ge duif
wordt weer verpatst
weer gekocht
en weer verkocht
de duif is nooit echt vrij.
Luid de klok die toch nog zingt.
‘ t Volmaakte is wat jij verdringt
Er loopt een barst in ieder ding
Zo komt het licht erin.
We vroegen ‘n sein
we kregen het:
‘t begin misleid,
de trouw verbruikt;
het weduwschap
van elke regering –
tekens om te zien
‘k Loop niet meer
met die wilde troep
terwijl slachters op ‘t hoogste plan
luidop aan ‘t bidden zijn.
Maar zij riepen op
een donderwolk
Ze horen nog wel van mij.
Luid de klok die toch nog zingt.
‘ t Volmaakte is wat jij verdringt
Er loopt een barst in ieder ding
Zo komt het licht erin.
Je telt de deeltjes op
maar de som komt niet uit
Zet dan de mars maar in,
maar zonder drum.
Ieder hart
vol liefde komt
maar als een vluchteling.
Luid de klok die toch nog zingt.
‘ t Volmaakte is wat jij verdringt
Er loopt een barst in ieder ding
Zo komt het licht erin.
Leonard Cohen – Vertaling Dirk Rommens
Ik kan de code niet ontcijferen
Van onze bevroren liefde
‘t Is te laat om het wachtwoord
nu terug te vinden
Ik reik uit naar het verleden
Maar kom steeds te kort
En alles voelt aan
Als een laatste toevlucht
Hoewel we het kiet noemen
En er is niets gebleven
Toch hoor ik mijn lippen
Deze beloften maken
Ook al verkwistten we de waarheid
En er is weinig gebleven
We kunnen de kamer nog vegen
We kunnen het bed nog opmaken
Als de wereld vals is
Zal ik niet zeggen dat dat waar is
Als de duisternis roept
Zal ik naar jou gaan
In een tijd vol schaamte
In het grote Alarm
Als ze je naam roepen
Gaan we arm in arm
Vertaling van “I can’t break the code’ van Leonard Cohen uit de bundel ‘The Flame’
In Weirdo’s jg 34 nr. 4 (december 2021-januari 2022) verscheen dit artikel over het plagiaat van Lucie Putzeijs:
Ik bid om moed
Nu ik me oud voel
Om de ziekte te groeten
En het koudegevoel
Ik bid om moed
in de nacht
Om de last te dragen
Maak het zacht
Ik bid om moed
In de tijd
Als het lijden komt en
en ‘t wordt een feit
Ik bid om moed
Als ik ben uitgediend
De dood te zien
Als een vriend
Leonard Cohen ‘The Flame’, postume poëziebundel – Vertaling Dirk Rommens
Die schroevendraaier is niet van mij.
Ik weet het zeker. Hij is van mijn broer.
Het heeft geen zin om hem terug te geven.
Ik gebruik hem om de stopcontacten vast te zetten.
Die zijn na al die jaren wat losgekomen.
Telkens als ik een licht aan- of uitschakel zie ik mijn broer.
Hij installeerde alle schakelaars in de nieuwbouw.
Op alles zit sleet. Ook op verdriet, zeggen ze.
Ik denk het niet. Als hij die schroevendraaier ziet,
Zal hij zeggen: “Ach, ik was hem vergeten. Hou hem maar.”
Hij heeft hem niet meer nodig.
Hij is al lang dood.
Ik werkte altijd standvastig
Maar ‘k noemde het nooit kunst
Ik beheerste mijn depressie
Met Jezus woord en Marx’ tekst
Toch klaar de dovende vonk
Vertel ‘t de jonge Messias
Wat ‘r met het hart gebeurt
Er is ‘n mist van zomerzoenen
Waar ik dubbel parkeerde
Vijandigheid bleek gemeen
Met de vrouwen aan de macht
Het was noppes, ‘t was een gedoe
Maar ‘t liet een lelijk teken
Dus ik kom weer op bezoek om
Wat ‘r met het hart gebeurt
Ik verkocht heilige prullen
Ik was nogal spits gekleed
Had een poesje in de keuken
En een panter in de tuin
In de cel met de begaafden
Was ‘k maat met de bewaker
Dus was ik nooit getuige van
Wat ‘r met het hart gebeurt
‘k Had het moeten zien komen
Zeg maar dat ik de kaart schreef
Alleen haar te zien was kommer
‘t Was van meet af aan veel kwel
We speelden ‘t perfecte koppel
Maar ik hield nooit van mijn deel
Het is niet mooi, ’t is ook niet fijn
Wat ‘r met het hart gebeurt
De eng’len hebben nu een viool
En de duivel bespeelt ‘n harp
Elke ziel is als een witvis
Elke geest is als een haai
Ik opende elk venster
Maar het huis, het huis is zwart
Zeg gerust Oom, hou ‘t simpel om
Wat ‘r met het hart gebeurt
Ik werkte altijd standvastig
Maar ‘k noemde het nooit kunst
Slaven waren er al eerst
Zangers geketend, verbrand
D’ ark van gerechtigheid was krom
De gekwetsten klaar voor ‘n mars
‘k Verloor mijn werk behoedend
Wat ‘r met het hart gebeurt
‘k Studeerde met die schooier
Hij was vies en getekend
Door de klauwen van veel vrouwen
Hij faalde te negeren
Geen fabel hier en geen les
Geen zingende weidespreeuw
Slechts ‘n vieze schooierzegen om
Wat ‘r met het hart gebeurt
Ik werkte altijd standvastig
Maar ‘k noemde het nooit kunst
‘k Kon wel tillen, maar nooit iets zwaars
Verloor haast mijn vakbondskaart
Ik kon overweg met ‘n geweer
Mijn vaders .303
We vochten voor iets finaals
Niet voor ‘t recht akkoord te gaan
‘k Mislukte de prille gloed
Toch klaar de dovende vonk
Vertel ‘t de jonge Messias
Wat ‘r met het hart gebeurt
24 juni 2016
Gedicht uit ‘The Flame’, Leonard Cohen – mijn vertaling
Dirks Blog 