Gedichtendag 26 januari 2023

HET MEISJE VAN NEGEN

Andra 14.12.87

op haar verjaardag, uitgerekend op haar verjaardag 

net vóór de vriendinnetjes, net vóór de taart

met kaarsen, net vóór de cadeautjes, 

net nu ik haar naam leer kennen uit

een stukje van hooguit twintig regels in de krant. 

is ze gestorven.

een klein meisje op het koude asfalt,

met droompjes en wensjes, en vader en moeder, 

en een taart met negen kaarsjes.

ze sliep niet in, maar schreeuwde de adem in van pijn, 

mijn fiets ? is ie nog te maken ? mijn feestje, laat me

al mijn kaarsjes blazen . 

in één diepe ademstoot.

Uit de bundel “De morgen van het wit verdriet” van Dirk Rommens, 1988

Gedichtendag 2023

SCHAALVERGROTING

Hoe de lichamen verbijsterd luisterden naar de
tekenen van de natuur, beringd, verzegeld:

de seizoenen gekarteld in de vingernagels. Tot de
tanden gewapend tegen de tand des tijds. Gebeiteld.
Besmeurd.

Afspoelen, schoonspuiten, zandstralen: taal en teken
verminken tot inktvlekken, uitvloeiend in stofnevels:

Weerloos de wortels toedekken in het bed
van bruine bladeren. De sappen verdrogend in vlammen

op de lakens: inpakpapier, snippers, confetti, punthoed, pruik
en masker om te behagen.                  schaalvergroting.

Dirk Rommens, Gedichtendag 2023

Mijn 74ste verjaardag

Die dag telde ook 24 uren, waarbij ongeveer de helft écht verjaardag was. Zo’n dag kun je niet zomaar voorbij laten gaan. Ik werd ten allen kante gelukgewenst omdat ik nog in leven was. Mijn vrouw en ikzelf wensten ons er nog tien procent bij – dat zou een mooi (af)gerond leven worden, dachten we bij een glas schuimwijn.

’s Morgens als ontbijt een wafel, ’s middags mosselen en frieten, dan een afternoon coffee for me en een tea for her met een gebakje als toetje. Meer moest dat niet zijn. Met eeuwige dank aan mijn vrouw.

Met de kroon op de verjaardag, een uitgebreide luistersessie overgoten met muziekjes uit mijn eigen playlist, een combinatie van oud en nieuw, met vooraan de enige ster die op dezelfde dag (19 januari 1949) als ikzelf het levenslicht zag, de op jonge leeftijd (54) overleden Robert Palmer (+2003). De link met mijn broer is meteen gelegd, hij stierf ook zeer jong (53) aan hartfalen.

Verder naar mijn lijst: Leonard Cohen (natuurlijk!), Billy Joel, Françoise Hardy, Donovan, Dylan, Froukje, Billie Eilish, The Beatles, Merol, Fleetwood Mac, Naima Joris (en haar tribute to Daniel Johnston), Kids with Buns, Boudewijn de Groot, Adele, Meau, Suzi Quatro…

Nadat deze stemmen uit de ouderwetse klankkasten in de ruimte uitdoofden, volgde een kijksessie. Nostalgie mag op zo’n dag: ‘All Saints’ (1998-2009), de ziekenhuisserie die de hedendaagse hospitaalkopies het nakijken geeft.

Eén uur voor het einde van mijn verjaardag zag ik het voor bekeken. De dag mocht iets korter geweest zijn. Laat de feestvreugde maar ophouden. Morgen wordt weer gewoon.

Ik hoor de kippen kakelen, ik zie de Turkse tortel op haar voorkeurtak, de mussen en de meesjes plukken de insecten uit de haag.
Dit is ons eigen natuurverhaal in 365 afleveringen.

PS Op 19 januari werden deze bekende mensen geboren:
Mathieu van der Poel (1995), Dolly Parton (1946), Janis Joplin (1943-1970, 27 jaar!), Paul Cézanne (1839-1906), Edgar Allen Poe (1809-1849, ook nog maar 40!), James Watt (1736-1819).

Gedicht bij een schilderij

van Achilles, Hennion

als het woord zwijgt

en de stem verstomt

als het oog nog zien kan

in de verte

in het verleden

(in deze zwarte tijd)

als een schilder

de schaduw van de waarheid

streelt op wit doek

wees dan welkom

want hier ontmoet je

een deel van je duistere zelf

in kleur

Dirk Rommens, 1975

Hymne

Vogelgezang

bij ‘t begin vandaag

Start opnieuw,

dat was hun woord,

Sta niet stil met

wat voorbij is

of wat er dan nog komt.

d’ Oorlog komt weer

keert weer en weer

De heil’ge duif

wordt weer verpatst

weer gekocht

en weer verkocht 

de duif is nooit echt vrij.

Luid de klok die toch nog zingt.

‘ t Volmaakte is wat jij verdringt

Er loopt een barst in ieder ding

Zo komt het licht erin.

We vroegen ‘n sein

we kregen het:

‘t begin misleid,

de trouw verbruikt;

het weduwschap

van elke regering –

tekens om te zien

‘k Loop niet meer

met die wilde troep

terwijl slachters op ‘t hoogste plan

luidop aan ‘t bidden zijn.

Maar zij riepen op 

een donderwolk

Ze horen nog wel van mij.

Luid de klok die toch nog zingt.

‘ t Volmaakte is wat jij verdringt

Er loopt een barst in ieder ding

Zo komt het licht erin.

Je telt de deeltjes op

maar de som komt niet uit

Zet dan de mars maar in,

maar zonder drum.

Ieder hart

vol liefde komt

maar als een vluchteling.

Luid de klok die toch nog zingt.

‘ t Volmaakte is wat jij verdringt

Er loopt een barst in ieder ding

Zo komt het licht erin.

Leonard Cohen – Vertaling Dirk Rommens

Ik kan de code niet ontcijferen

Ik kan de code niet ontcijferen

Van onze bevroren liefde

‘t Is te laat om het wachtwoord 

nu terug te vinden

Ik reik uit naar het verleden

Maar kom steeds te kort

En alles voelt aan

Als een laatste toevlucht

Hoewel we het kiet noemen

En er is niets gebleven

Toch hoor ik mijn lippen

Deze beloften maken

Ook al verkwistten we de waarheid

En er is weinig gebleven

We kunnen de kamer nog vegen

We kunnen het bed nog opmaken

Als de wereld vals is

Zal ik niet zeggen dat dat waar is

Als de duisternis roept

Zal ik naar jou gaan

In een tijd vol schaamte

In het grote Alarm

Als ze je naam roepen

Gaan we arm in arm

Vertaling van “I can’t break the code’ van Leonard Cohen uit de bundel ‘The Flame’