Categorie archief: Poëzie

JE WIL HET ZWARTER

Ben jij de gever
Ik verlaat het spel
Ben je genezer
‘k ben geknakt en lam
Is de glorie voor jou
Dan lijkt de mijne tam
Je wil het zwarter
Dood dan de vlam

Verheerlijkt en geheiligd
Door Uw Heil’ge Naam
Belasterd en gekruisigd
In ‘t menselijk raam
‘n Miljoen kaarsen branden
Voor de hulp die nooit meer kwam
Je wil het zwarter
Dood dan de vlam

Hineni Hineni
‘k Ben klaar, mijn Heer

Er is een liefste in ‘t verhaal
Maar ‘t verhaal is nog steeds gelijk
Er is een slaaplied voor ‘t lijden
En een paradox als verwijt
Maar ‘t stond geschreven in de bijbel
En ‘t is geen ijdele eis
Je wil het zwarter
Dood dan de vlam

Ze lijnen de gevangenen
De bewakers mikken
Ik streed met wat demonen
Zo kleinburgerlijk en tam
Wist ik veel dat ik verlof had
Voor moord en verminking
Je wil het zwarter

Hineni Hineni
‘k Ben klaar, mijn Heer

Verheerlijkt en geheiligd
Door Uw Heil’ge Naam
Belasterd en gekruisigd
In ‘t menselijk raam
‘n Miljoen kaarsen branden
Voor de hulp die nooit meer kwam
Je wil het zwarter
Dood dan de vlam

Ben jjj de gever
Ik verlaat het spel
Ben je genezer
‘k ben geknakt en lam
Is de glorie voor jou
Dan lijkt de mijne tam
Je wil het zwarter
Dood dan de vlam

Hineni Hineni
‘k Ben klaar, mijn Heer

‘You want it darker’, Leonard Cohen (‘The Flame’, 2018)
Vertaling: Dirk Rommens

DE STEM IN HET LANDSCHAP

De drummer

de witte ruis klapt open in slagroom

net voor de rust verbreedt in ruige ritmes
slingert hij de ratelende vibrato’s
in stukken geluid haperend aan de stilte,
ingebed in zweetdruppels hitte

emoties staccato vibrerend op de melodie
die uitdeint in zacht geritsel

overspoelt de klank de wereld nu hij

driest de ruimte hakt in ritmisch dansen op de daken?

spant hij de boog overweldigend hamerende bruggen leggend
naar de noot die openspat in vuurwerk? zonder zijn stem draait de wereld zot.

Gedicht bij een schilderij

van Achilles, Hennion

als het woord zwijgt

en de stem verstomt

als het oog nog zien kan

in de verte

in het verleden

(in deze zwarte tijd)

als een schilder

de schaduw van de waarheid

streelt op wit doek

wees dan welkom

want hier ontmoet je

een deel van je duistere zelf

in kleur

Dirk Rommens, 1975

Hymne

Vogelgezang

bij ‘t begin vandaag

Start opnieuw,

dat was hun woord,

Sta niet stil met

wat voorbij is

of wat er dan nog komt.

d’ Oorlog komt weer

keert weer en weer

De heil’ge duif

wordt weer verpatst

weer gekocht

en weer verkocht 

de duif is nooit echt vrij.

Luid de klok die toch nog zingt.

‘ t Volmaakte is wat jij verdringt

Er loopt een barst in ieder ding

Zo komt het licht erin.

We vroegen ‘n sein

we kregen het:

‘t begin misleid,

de trouw verbruikt;

het weduwschap

van elke regering –

tekens om te zien

‘k Loop niet meer

met die wilde troep

terwijl slachters op ‘t hoogste plan

luidop aan ‘t bidden zijn.

Maar zij riepen op 

een donderwolk

Ze horen nog wel van mij.

Luid de klok die toch nog zingt.

‘ t Volmaakte is wat jij verdringt

Er loopt een barst in ieder ding

Zo komt het licht erin.

Je telt de deeltjes op

maar de som komt niet uit

Zet dan de mars maar in,

maar zonder drum.

Ieder hart

vol liefde komt

maar als een vluchteling.

Luid de klok die toch nog zingt.

‘ t Volmaakte is wat jij verdringt

Er loopt een barst in ieder ding

Zo komt het licht erin.

Leonard Cohen – Vertaling Dirk Rommens

Ik kan de code niet ontcijferen

Ik kan de code niet ontcijferen

Van onze bevroren liefde

‘t Is te laat om het wachtwoord 

nu terug te vinden

Ik reik uit naar het verleden

Maar kom steeds te kort

En alles voelt aan

Als een laatste toevlucht

Hoewel we het kiet noemen

En er is niets gebleven

Toch hoor ik mijn lippen

Deze beloften maken

Ook al verkwistten we de waarheid

En er is weinig gebleven

We kunnen de kamer nog vegen

We kunnen het bed nog opmaken

Als de wereld vals is

Zal ik niet zeggen dat dat waar is

Als de duisternis roept

Zal ik naar jou gaan

In een tijd vol schaamte

In het grote Alarm

Als ze je naam roepen

Gaan we arm in arm

Vertaling van “I can’t break the code’ van Leonard Cohen uit de bundel ‘The Flame’

De schroevendraaier

Die schroevendraaier is niet van mij.

Ik weet het zeker. Hij is van mijn broer.

Het heeft geen zin om hem terug te geven.

Ik gebruik hem om de stopcontacten vast te zetten.

Die zijn na al die jaren wat losgekomen.

Telkens als ik een licht aan- of uitschakel zie ik mijn broer.

Hij installeerde alle schakelaars in de nieuwbouw.

Op alles zit sleet. Ook op verdriet, zeggen ze.

Ik denk het niet. Als hij die schroevendraaier ziet,

Zal hij zeggen: “Ach, ik was hem vergeten. Hou hem maar.”

Hij heeft hem niet meer nodig.

Hij is al lang dood.