HET MEISJE VAN NEGEN
Andra 14.12.87
op haar verjaardag, uitgerekend op haar verjaardag
net vóór de vriendinnetjes, net vóór de taart
met kaarsen, net vóór de cadeautjes,
net nu ik haar naam leer kennen uit
een stukje van hooguit twintig regels in de krant.
is ze gestorven.
een klein meisje op het koude asfalt,
met droompjes en wensjes, en vader en moeder,
en een taart met negen kaarsjes.
ze sliep niet in, maar schreeuwde de adem in van pijn,
mijn fiets ? is ie nog te maken ? mijn feestje, laat me
al mijn kaarsjes blazen .
in één diepe ademstoot.
Uit de bundel “De morgen van het wit verdriet” van Dirk Rommens, 1988