HET MEISJE VAN NEGEN

Andra 14.12.87

op haar verjaardag, uitgerekend op haar verjaardag 

net vóór de vriendinnetjes, net vóór de taart

met kaarsen, net vóór de cadeautjes, 

net nu ik haar naam leer kennen uit

een stukje van hooguit twintig regels in de krant. 

is ze gestorven.

een klein meisje op het koude asfalt,

met droompjes en wensjes, en vader en moeder, 

en een taart met negen kaarsjes.

ze sliep niet in, maar schreeuwde de adem in van pijn, 

mijn fiets ? is ie nog te maken ? mijn feestje, laat me

al mijn kaarsjes blazen . 

in één diepe ademstoot.

Uit de bundel “De morgen van het wit verdriet” van Dirk Rommens, 1988