Aftellen. Pas zeven dagen voorbij. Nog vijf weken te gaan. Op één been.
De voorbije jaren doe-het-zelver zonder grote ongelukken. Aan de pensioengerechtigde leeftijd – 65 jaar – meteen maar een professionele voetballerskwetsuur opgelopen om U tegen te zeggen. De achillespees gescheurd.
De ladder onder mij heen geschoven, voet tussen de sport en de vloer gezwikt, de hiel eerst gevoelloos alsof hij afgerukt werd, daarna helse pijn. Verdomme, dat moest mij overkomen, terwijl ik zo goed bezig was: de bovenste steenlagen van de garage moesten nog gevoegd worden vooraleer ik de schilderwerken kon aanvangen. Al drie muren gevoegd, maar in die hoek was het een heikel geklooi, want de elektriciteitskast belette me om de ladder tegen de muur te zetten. In twee seconden was het gebeurd. Een geluk bij een ongeluk, want mijn andere voet kon hetzelfde lot zijn ondergegaan. Dan zat ik in een rolstoel. Nu loop ik op krukken, en verplaats ik me op mijn bureaustoel, kwestie van de okselspieren te sparen.
Maar die rechterkant is al gekneusd, sinds ik een trapje af, struikelde. En nog verder uitgerokken, toen ik gehurkt de trap op klauterde en achteraan bleef haperen aan mijn riem.
wordt vervolgd