Sabine trekt ingebeelde lijnen
op een netvlies van papier;
de ogen in zichzelf gekeerd
met kleuren van zachte adel
en het penseel krast diepe wonden
in de perfecte droom
van tinten en onbestaande vormen;
slapeloze nachten van verlangen
naar een verre reis naar morgen
waar niemand van terugkomt
alleen geschonden foto’s,
een zwart-wit tekening van onvermogen.
Sabine verleert het wenen uit zelfbeklag
en zoekt zorgend haar eigen weg.
Dirk Rommens 1982 en 2019
Dirks Blog 
Dirk rommens,
hoop dat het goed met je gaat.
Geert Verbeke
Dank je, Geert, voor je vraag!
Bij mij en mijn vrouw is alles oké… Ik hoop dat het bij jou ook alles voorspoedig is.
Ik ben nog altijd actief op het internet, met mijn blog en de blog van de Heemkundige Kring. (mulnis.com)
Met vriendelijke groeten,
Dirk