Sorry, Philip, mijn bibkaart is al heel lang geleden vervallen. Ik ben een ontrouw bib-lid. Ik heb je jarenlang ontgoocheld. Vooral als vriend. Ook als bibliotheekbezoeker.

Ik ben de weg ingeslagen van het digitale gemak. De bib was te ver, toch slechts op een boogscheut van ons huis. Ik heb je zelfs niet gezien op mijn verjaardag, die 19de januari. Toen ben je onwel geworden in de bib. Die dag werd ik 62. Jij, twee jaar ouder, zoals mijn broer nu zou geweest zijn, die ook al heel lang geleden gestorven is. Ik had je op die dag kunnen genezen, met de adem van de vriendschap. Maar hoe kon ik jou nieuw leven inblazen, als ik zelfs mijn moeder en mijn broer en mijn schoonbroer niet kon verhinderen hun laatste adem uit te blazen. In die trieste periode was je trouw als vriend. Dat beklijft. Dat helpt te helen.

Toen ik vandaag je overlijdensbericht zag, tussen de reclames en flyers, was ik compleet van de kaart. Nog deze week, toen ik aan de bib passeerde, was ik er zo zeker van dat je daar tussen je “harem” – dat was je zwerm vrouwen, zoals we die toen noemden – als een lieve gevestigde waarde de boekenwurm verpersoonlijkte. Ik heb me vergist, ik had vroeger eens moeten binnen springen, jou mijn vriendschap bevestigend, maar ik ben een zwakke lafaard, die me verstopt achter excuses – ik passeerde al die maanden, zelfs jaren, als een schim, die vergat. Al die herinneringen vertelden me dat die nooit meer  tot leven zouden komen. Opgesloten in kaften met vergeelde verslagen van vergaderingen en persknipsels uit die pionierstijd…

Maar twee jaar geleden, toen mijn zoon Aarnoud en zijn Nessie, vanuit Canada, na hun huwelijksfeest ten onzen huize, de sightseeing-tour deden in Kuurne en omstreken (Gent, Antwerpen, Brussel…) wilde ik de bib in Kuurne bezoeken, ook al omdat Nessie bibliotheekassistente is in London, – let wel, in Ontario, Canada. Wat een bijzonder hartelijk onthaal kregen we bij jullie bij ons onaangekondigd bezoek! Jij vertelde over de toekomstplannen voor de uitbreiding van de bib, alsof je levenslang bibliothecaris zou blijven. En je wens is waarheid geworden. Levenslang bibliothecaris!

Nessie en Aarnoud bezoeken Kuurnse bibliotheek in 2009

Bibliotheekbezoek: uitwisseling van ervaringen

Bibliotheekbezoek: Aarnoud in gesprek met Philip

Tussen haakjes, hoe is het daar boven? Is het boekenbezit up-to-date? Wordt het daar allemaal digitaal verwerkt of gebruiken ze daar nog steekkaarten en houten bakjes? Hoeveel bijbelversies hebben ze daar bij elkaar verzameld? En de koran? Mag die daar wel binnen of zit die veilig in de ‘zwarte kast’? Hou je daar oogluikend in de gaten of de engelen de gekuiste literatuur tot zich nemen? Is die iPad al in gebruik om ermee naar de aarde te surfen? God, wat ben ik jaloers dat jij nu ten minste wetenschappelijke  bewijzen hebt hoe het is, daar boven! Kun jij een artikeltje schrijven voor de Wikipedia, want daar ontbreekt nogal wat serieuze info over het leven na de dood. Maar het mag ook een artikel worden voor in de Info-Kuurne, ook al is de deadline al voorbij.

Als dit een troost kan zijn, ik ben van boeken en tijdschriften blijven houden, ook op papier – de hard copy-versie dus – en de inhoud van onze overvolle boekenkasten schenken we aan de bib, als het mijn beurt is om de boeken definitief dicht te gooien…